Er
wordt een gigantische verscheidenheid aan naakte/ vrije nucleïnezuren
geproduceerd in laboratoria en ongereguleerd in het milieu geloosd.
Veel
van de genconstructen zijn bij definitie xenobiotica – natuurvreemde stoffen
met het vermogen schade te berokkenen. Van enkelen, zoals bij gentherapie
betrokken vectoren en vaccins, is in preklinische proeven reeds aangetoond dat
zij giftige en andersoortige schadelijke reacties ontlokken.
Recent onderzoek in verband met gentherapie en
vaccines laat er weinig twijfel over bestaan dat naakte en vrije nucleïnezuren
gemakkelijk worden opgenomen door de cellen van alle soorten, waaronder ook
mensen, en geïntegreerd kunnen worden in het genetisch materiaal van de cel. Er
is ook een overvloed van bewijs dat de van buitenaf opgenomen nucleïnezuren
significante en schadelijke biologische uitwerkingen hebben waaronder kanker
bij zoogdieren.
Een genetisch gemodificeerd plasmide is bevonden nog
voor 6 tot 25% te overleven na 60 minuten lang te zijn blootgesteld geweest aan
menselijk speeksel. Het gedeeltelijk afgebroken DNA plasmide was er toe in
staat Streptococcus gordonii te transformeren, één van de bacteriën die
normaal gesproken leven in de menselijke mond en keel. Menselijk speeksel bevat
elementen die het vermogen van residentiële bacteriën bevorderen om door DNA
getransformeerd te worden (1).
Er is bevonden dat aan muizen gevoerd viraal DNA witte bloedcellen, milt en levercellen bereikt via de wand van de ingewanden en vervolgens verwerkt wordt in het genoom van de muizencellen. (2). Wanneer het aan zwangere muizen wordt gevoerd, komt het virale DNA terecht in de cellen van foetussen en pasgeboren dieren wat suggereert dat het ook door de placenta heen is gekomen (3). De auteurs merken op dat “De consequenties van opname van uitheems DNA voor mutagenese en oncogenese nog niet onderzocht zijn.”(4)
Horizontale genoverdracht is onbeheersbaar. In
tegenstelling tot chemische verontreinigingen die afbreken en verdund raken,
zijn nucleïnezuren infecterend, ze kunnen cellen en genomen binnendringen om
zich onbeperkt te vermenigvuldigen, te muteren en te recombineren.
Onze regeringen zijn zeker niet onbekend met
horizontale genoverdracht. Temidden van het wetenschappelijk advies dat het
Britse Ministry of Agriculture, Fisheries and Food (MAFF) eind 1998 aan de Amerikaanse Food and
Drug Administration (FDA) gaf (5) bevonden zich de volgende waarschuwingen:
1) Transgeen DNA kan zich naar landbouwkrachten en
voedselbewerkers verspreiden via stof en stuifmeel.
2) Merkergenen voor weerstand tegen antibiotica kunnen
zich naar bacteriën in de mond verspreiden, aangezien de mond bacteriën bevat
die uitheems DNA gemakkelijk opnemen en in zich verwerken (zie boven).
Vergelijkbare transformeerbare bacteriën zijn aanwezig in de ademhalingswegen.
3) Merkergenen voor weerstand tegen antibiotica kunnen
verspreiden naar bacteriën in het milieu, die vervolgens als een reservoir gaan
dienen voor tegen antibiotica weerstandbiedende genen.
4) DNA breekt niet makkelijk af gedurende
voedselverwerking, noch in silo’s, en dus kan transgeen DNA via veevoer naar
dieren verspreid raken.
5) Uitheems DNA kan in zoogdiercellen afgeleverd
worden door bacteriën die in cellen kunnen komen.
6) Het weerstandsgen tegen ampiciline in het transgene
maïs dat veldproeven op boerderijschaal ondergaat in Groot-Brittannië en elders
is erg mutabel, en kan behandeling van meningitis en andere bacteriële
infecties compromitteren, mocht het gen horizontaal worden overgedragen op de
bacteriën. De potentiële gevaren van Horizontale genoverdracht zijn
onvergelijkbaar met alle ervaringen uit het verleden.
Het gevaar nieuwe ziekteverwekkende virussen en
bacteriën te vormen, en weerstand te verspreiden onder deze pathogenen tegen
medicamenten en antibiotica, werden beide reeds voorzien door de pioniers van
de genetische biotechnologie. Dat is waarom zij om een moratorium vroegen in de
Asilomar Declaration van 1975. Maar commerciële druk heeft het
moratorium vroegtijdig opgeheven, en er werden richtlijnen opgesteld op basis
van aannames die sindsdien stuk voor stuk ontkracht zijn door wetenschappelijke
bevindingen (6).